Nu we in de voorgaande weken hebben uitgesloten dat het nieuwe medicijn de oorzaak hiervan is, besluit de arts om snel te achterhalen wat er aan de hand is. Na overleg maakt hij een order in het systeem aan voor een maagscopie. Daarna belt hij naar die afdeling om aan te geven dat het onderzoek echt op korte termijn plaats moet vinden. Deze week of uiterlijk begin volgende week. De leuco's zijn inmiddels gestegen tot over de 40! (normaal 4-10) en mijn Hb. is ook gestegen. Beide onverklaarbaar.
Als we om 10 uur thuis komen zie ik dat het ziekenhuis heeft gebeld. Ze bellen vrijwel direct nog een keertje. En inderdaad. De scopie afdeling. Of het mogelijk is om vanmiddag om 14.00 uur in het ziekenhuis te komen voor het onderzoek. Tuurlijk kan dat. Ik mag niets meer eten en drinken, en om 13.45 uur melden we ons weer in het ziekenhuis. Dit keer voor de eerste maal op de scopie afdeling. Na 2,5 jaar ziek zijn heb ik met heel veel afdelingen te maken gehad, en ook hier weer precies hetzelfde. Heel erg patiënt vriendelijk personeel. Achter een deur in de gang zit een prachtige kamer met 10 bedden om op uit te slapen (recovery), en 2 bedden voor de intake. Ik krijg wat te lezen, een infuus wordt ingebracht en na 10 minuten word ik kamer 2 ingereden. Op de grote schermen herken ik de software die ik vroeger als ICT manager inkocht, endobase. Grappig om het nu van de andere kant af te zien.
Ik heb er voor gekozen om met "een roesje" het onderzoek te laten plaats vinden. De arts en verpleegkundigen leggen uit wat er gaat gebeuren. Lichte narcose, dan via mijn mond een slang naar binnen en dan in de maag kijken en eventueel een stukje weefsel wegnemen. Na afloop moet ik wel 1,5 uur wachten tot de narcose goed is uitgewerkt. Ik geef aan dat mijn milt heel groot is en dat deze mogelijk op mijn maag drukt.
Ik ben er klaar voor en verheug me om mijn eigen maag op de grote schermen van binnen te zien. Zou nu eindelijk gevonden worden waarom ik zo misselijk ben en me zo vervelend voel ? De spuit voor het roesje wordt aangesloten en de arts spuit het spul in. Bam, weg ben ik helemaal van de wereld. Tijdje later word ik wakker op de uitslaapkamer. Helemaal niets gemerkt van het onderzoek! Na een kwartiertje krijg ik een kopje bouillon, maar de aangeboden ontbijtkoek weiger ik. Marjolein wordt er bij geroepen en samen luisteren we naar de uitslag die de arts komt vertellen.
Helemaal niets gevonden. De arts zag wel een plat stuk in de maag waar aan de buitenkant de milt duwt, maar dit kon echt niet de oorzaak zijn van mijn problemen. Ook de kleur van de maag was lichter dan normaal. Waarschijnlijk door het lage Hb.
Nou, dat is, om met zijn woorden te spreken, goed en slecht nieuws. Geen maagproblemen, maar wat dan wel?
We komen om 18 uur thuis en in de avond besluit ik om de hematoloog alvast te mailen dat het onderzoek dezelfde dag al heeft plaatsgevonden en dat er geen afwijkingen zijn gevonden. En weer, die man staat al zo hoog op een voetstuk bij mij, krijg ik binnen 10 minuten antwoord. "Ik heb de uitslag al gezien en heb met spoed een order aangevraagd voor een CT met contrastvloeistof". Wat een service en wat zit hij er boven op. Niemand weet hoe dit af gaat lopen, maar ik heb wel een hele goede deskundige arts en dat geeft vertrouwen.Vrijdag word ik gebeld door het secretariaat. Of ik maandag om 16 uur de CT kan laten maken. Tuurlijk kan dat. Hoe sneller hoe beter. Ik wil me weer beter voelen! We rijden vrijdag nog wel even naar het ziekenhuis om een flesje vloeistof op te halen. Vanaf zondag moet ik dat in gaan nemen tijdens het eten. Volgende week meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten