Het is weer het einde van het jaar en er wordt veel gesproken over ziektekostenverzekeringen en eigen risico. Iedere Nederlander heeft een verplichte basisverzekering met verplicht eigen risico. Ik natuurlijk ook. En gelukkig maar. Er wordt veel geklaagd over de hoogte van de premie en het eigen risico. Toch wil ik dit nuanceren. Zonder enige aanleiding werd ik 3 jaar geleden ernstig ziek.Had iedereen kunnen overkomen..... Allen die dit blog hebben gevolgd, zullen zich realiseren dat er door mij de laatste jaren enorme ziektekosten zijn gemaakt. Alleen dit jaar (acute leukemie, stamceltransplantatie, chemo, IC en medicijnen) al meer dan 300.000 euro!
Dankzij ons ziektekostensysteem is vrijwel alles gedekt uit de basisverzekering. Het mag duidelijk zijn dat deze kosten privé niet zijn op te brengen. Mijn nieuwe leven heb ik hier aan te danken. Zonder dit ziektekostensysteem zou ik dood zijn gegaan of, zoals ik vaak lees van lotgenoten uit Amerika, door middel van fundraising, de bedragen bijeen moeten brengen. Natuurlijk zijn premies en eigen risico hoog, maar ik vind wel dat enige nuancering op zijn plaats is. Dankzij ons solidariteitssysteem ben ik er nog. In Amerika lees ik regelmatig over lotgenoten die premies betalen van 800 dollar per maand en een eigen risico hebben van 6.000 dollar, of die gewoonweg een behandeling niet kunnen betalen en dus overlijden.
Conditie.
Al een week of vijf (!) lig ik tussen de 20 en 22 uur op bed. Een hele zware tijd voor ons allemaal omdat het de weken daarvoor zo goed ging. Ik loop hierdoor minder en mijn conditie is weer helemaal weg. Gelukkig gaat het lopen wel goed waardoor we vorige week de rolstoel hebben ingeleverd (Mijlpaal!).
In deze afgelopen vijf weken ben ik nauwelijks buiten geweest. Te moe. Uitzondering was afgelopen zaterdag, de laatste zaterdag voor kerst. Traditioneel de dag waarop de Linschotenloop in ons dorp is (www.linschotenloop.com). Meer dan 3.300 lopers zijn bij ons voor de deur langs gelopen! Zoals de afgelopen 30 jaar wilde ik heel graag met Marjolein gaan kijken bij de start en na afloop met onze vriendengroep iets drinken in de kroeg. Eigenlijk kon het niet, ik voelde me veel te moe. Ook al voelde ik dat ik over de grens heen ging, we hebben het gedaan. Uurtje gezellig bij kunnen kletsen met vrienden onder het genot van een colaatje. (Heb sinds maart geen alcohol meer op).
Weer thuis moest ik de tol betalen. Onregelmatige en hoge (135) hartslag en overgeven. Duidelijk de grens overschreden, maar het was het voor een keertje wel waard.
Infectie luchtwegen.
Tussendoor ook nog "gewoon ziek" geweest. Dat was eng. Longen vol, maar is het door de verkoudheid of is het afstoting? Als het afstoting is dan moet je er direct bij zijn om te voorkomen dat het chronisch wordt. Voor de zekerheid twee maal de huisarts ingeschakeld die ons gerust heeft gesteld. Een "gewone" infectie van de luchtwegen. Door mijn zwakke gezondheid duurde het wel 3 weken, maar nu ben ik daar gelukkig weer vanaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten