CT met contrast.

Lekker geslapen. Eindelijk weer eens niet zo vroeg wakker geworden. Moet nuchter door de CT. Om 8:40 weer twee glazen water met een dopje contrastvloeistof. Daarna naar het ziekenhuis. Dochter lief rijdt mee naar het station. Om 9:40 melden we ons bij de balie. Krijg een kan met een liter water en de rest van de contrastvloeistof. Zitten wat te lezen in de wachtkamer bij de rontgen. Kom natuurlijk veel bekenden tegen; heb 15 jaar als ICT manager in dit ziekenhuis gewerkt.

9:40 naar binnen en dan zie ik de magische CT staan. Zoveel over gesproken in het kader van storage, gebruik beelden etc, en nu mag ik er zelf doorheen. Alleen schoenen en broek uit, daarna wordt het infuus aangelegd. Er wordt me prima uitgelegd wat er allemaal gaat gebeuren. Na een proefrondje door het apparaat dat nog geen 15 seconden duurt, gaat het nu voor “het ecchie”. Eerst zonder contrastvloeistof, daarna een ritje met. Zoals al was aangegeven voel ik een warm gevoel door mijn lichaam gaan dat me doet denken aan de midalgan achtige zalf die we met voetballen altijd voor de wedstrijd op onze benen smeren. Tjonge wat gaat dat onderzoek snel zeg. Dacht dat het wel even zou duren, maar dit is zo klaar. Eigenlijk ben ik wel benieuwd hoe ik er van binnen uit zie, maar omdat ik geen bekende radioloog zie laat ik die vraag maar even achterwege. Mogelijk woensdag bij de uitslag bij de internist.

Infuus eruit, verbandje erop. Ik kleed me weer aan en stap naar buiten waar Marjolein verbaasd vraagt of het al klaar is. Kom de mensen van mijn oude afdeling nog tegen, inclusief onze zoon. Heb gelijk maar even tekst en uitleg gegeven.  Op de terugweg genoten van 2 bruine boterhammen.

Vandaag maar wat mensen afbellen voor mijn werk. Shit wat is dat balen, maar het gaat gewoon niet meer. Paar urgente projecten en zaken die ik op wil pakken, maar het lukt gewoon niet. Morgen een etentje gepland om eindelijk eens bij te kletsen, maar ook dat etentje moet maar even wachten. Gaat niet lukken.