Gesprek met logopedist gehad over slikproblemen. Blijven oefenen is het motto. Liever 20 x per dag 2 slokjes dan één glas per dag in één keer. (is nu trouwens onmogelijk, kost teveel kracht) Het moet goed kunnen komen. Doorzetten. Het lukte om 6 slokjes appelsap kort achter elkaar te nemen (door rietje). Ze bieden wel veel (dik) vloeibaar aan: soep, fruitmoes, kwark, vla(flip), verschillende soorten vruchtendrank, veel ijsblokjes erbij. De meeste glazen gaan bijna vol weer mee terug. Wel aardig en natuurlijk nuttig, dat ze veel variatie bieden!
Blijven oefenen, doorzetten. Dat geldt ook voor het bewegen: liever 3x per dag 10 minuten in de "luie stoel" gaan zitten dan 1x 30 minuten. Het uit bed komen, met looprek naar stoel schuifelen (4 "stapjes") gaan zitten en daarna weer in bed kunnen komen is een uitputtingsslag. Wel kan Dolf nu zelf zijn benen uit bed tillen.... Gaat steeds iets beter. Hij moet zelf aangeven, wanneer hij zich fit genoeg voelt voor deze krachtsinspanning.
Dolf blijft doodmoe. Na 3 kwartier visite, waarbij hij wel in zijn stoel ging zitten, zei hij "dat het licht uitging". Sein voor het bezoek om weg te gaan en later terug te komen (hij heeft anderhalf uur geslapen).
Het was wel fijn voor zijn ouders om hem een keer in de luie stoel te zien zitten.
Een verpleegkundige vertelde, dat traumatologie een hele drukke afdeling is: veel (jonge) patiënten die een ongeval hebben gehad. Patiënten met veel wonden, maar die, begrijpelijk, ook veel persoonlijke aandacht nodig hebben. De verpleegkundigen komen duidelijk handen tekort. Gelukkig kan Dolf's visite voor hem toch wel het één en ander zelf doen (helpen met drinken, samen met verpleging helpen opstaan, bed rechttrekken, etc.)
NOOT: Dolf leest tegenwoordig het blog ook. Hij had terecht nog een aanvulling op de terugblik 4 weken UMCU, ook hem is later nog verteld, dat ze bang waren voor hersenbeschadiging. Ik vul nu de tekst dus toch nog even aan.
"Er was ook nog angst voor hersenbeschadiging..... Toen hij slapend werd gehouden, werd af en toe met een lampje in zijn ogen geschenen, om te kijken, of de pupillen zich nog verkleinden. Dat is dan de enige wijze, om te controleren of iemand neurologisch nog in orde is. Later werd af en toe de slaapmedicatie teruggedraaid, om zijn hersenwerking te kunnen controleren.
Gelukkig is er niets mis met het koppie. "
Kom op ouwe !!!!
BeantwoordenVerwijderen./Pierre
Jee Dolf, ook weer alert...ik vind het elke dag weer spannend om te lezen. Houd moed en veel sterkte voor jullie allemaal! Liefs Carla
BeantwoordenVerwijderenHe lieve Dolf, Marjolein, Jeroen en Kaatje,
BeantwoordenVerwijderenIk en wij duimen elke dag dat je de stapjes vooruit kunt blijven maken. Het is ook super vermoeiend als je dingen wil [en moet zoals oefenen] die je eigenlijk niet meer kunt en niet alleen in je lijf. Ik kan me zo voorstellen dat er in je koppie ook van alles rond gaat, zoveel willen zeggen, vragen en bedenken. Dat heb ik al als ik aan hetgene denk dat jou/jullie is overkomen, laat staan hoe het voor jou voelt.
Jou kennende zal je meer dan je inzetten om aan die 4 passen te komen en er misschien nog 1 extra te doen.
Doe het rustig aan lieve Dolf, ik weet heel goed dat het heel zwaar en moeilijk is om niet meer te kunnen wat je altijd deed maar beter langzaam opbouwen en elke keer een klein stapje dan een grote stap en dan weer 3 stapjes terug. [neem dat nou maar gewoon van je aan oke :-) ]
Mijn ervaring in het umc is idd dat ze hun handen meer dan vol hebben en dat ze blij zijn als ze even dingen uit handen kunnen geven. Waar dan weer tegenover staat dat ze alles uit de kast trekken om je elke keer iets anders te drinken/eten te geven. Ook al is het maar een paar slokjes per keer, elke keer appelsap lijkt me niet echt fijn ;-)
Ik hoop dat dit bed je beter bevalt, anders zou je nog om een luchtcirculatie bed kunnen vragen. Die liggen ook best lekker.
Nou lieve allemaal veel liefs maar weer van mij en ons voor jou en jullie.
En lieve Dolf, hou je taai he xx