Dag 34 op de IC - afbouw beademing !!

Dagelijks telefoontje

Zoals iedere ochtend, bel ik om kwart over 7 de unit op de intensive care waar Dolf verpleegd wordt.
Dit doe ik vóór de wisseling van de verpleegkundigen. A.d.h.v. dat gesprek (hoe is Dolf eraan toe?) bepaal ik of ik met spoed naar het ziekenhuis ga, of dat ik iets later ga.

Dolf heeft niet zo goed geslapen, ondanks de slaapmedicatie (ongeveer 4 uur). Hij heeft wel wat pijn door de plaatsing van de tracheo stoma. Hij hoest toch wel met aardig wat kracht, dat is gunstig.

Cijfers

Geen verhoging!!
Infectie waarde 21

Rode 4.6
Witte 4.5
Trombo's 92

Bloeddruk aan lage kant, onderdruk net boven de 40. Dit wordt veroorzaakt door de plasmedicatie. Dolf houdt nog steeds veel vocht vast. De bloeddruk kan door medicijnen verhoogd worden. Nu is het afdrijven van vocht het belangrijkste, om het zelf ademen gemakkelijker te maken.

Vandaag is de fysio weer geweest.

AFBOUW BEADEMING BEGONNEN!!! 

Om 11.15 uur werd de beademing losgekoppeld. Op de canule wordt dan een "kunst-neus" geplaatst. Dat is een soort filter dat ervoor zorgt, dat de lucht bevochtigd wordt. Bij een normale ademhaling door neus of mond wordt de ingeademde lucht ook bevochtigd. Als je dat nu niet doet, krijg je korsten in de luchtpijp, wat natuurlijk niet goed is.

Best wel weer een spannend moment, maar Dolf kreeg het gelukkig niet benauwd en hoefde ook niet erg te hoesten! Het eerste half uurtje zelf ademen is heel goed gegaan! Dolf viel zelfs heel rustig in slaap.

Om 15.30 uur weer zelf geademd, en wel een uur zonder problemen!

Ook in de avond heeft hij ruim een uur probleemloos geademd.

Ik was nog een voordeel van de trachea stoma vergeten: de luchtwegen worden verkort, dat maakt het inademen minder zwaar voor zwakke mensen. De lucht hoeft maar een kortere weg af te leggen, dus dat kost minder kracht. 

Dolf

Dolf is nog doodmoe, heeft bijna de hele dag geslapen, af en toe ligt hij een tijdje met zijn ogen open.
Hij begrijpt je wel, maar heeft heel weinig energie. Hij is duidelijk blij, dat hij van de beademingsbuis in zijn mond af is. Hij kan zijn mond weer gewoon open en dicht doen, bewegen. Hij probeert wel af en toe te praten, maar er kan natuurlijk geen geluid uitkomen. Wat wel duidelijk aan zijn mondbewegingen (en gezicht) te begrijpen is, zijn de woorden "laat maar". Weer die frustratie dat hij zich niet uiten kan, dat we hem heel vaak niet kunnen begrijpen.

In de avond was hij duidelijk fitter, was lange tijd wakker, heeft voetbal gekeken, met zijn mimiek gereageerd op grapjes, interesse naar het bezoek toe getoond!!  Hij lijkt weer op de goede weg...