Dolf heeft dankzij slaapmedicatie goed geslapen. Temperatuur (was even spannend) is nu gelukkig 37,3.
Net bij de verzorging aanwezig geweest. Dolf heeft voor het eerst een foto gezien van zijn gezicht van een paar dagen geleden. Dat was schrikken. Toen de verpleegkundige weg was, gebaarde hij dat hij mijn foto's wilde zien. Op aanraden van een verpleegkundige van de I.C. hebben we af en toe wat foto's gemaakt. Van de omgeving, maar ook van hem. Op die momenten voelde het voor mij persoonlijk niet goed, maar ik ben er nu wel blij mee, omdat hij er zo nadrukkelijk naar vroeg.
Nu ligt hij naar de radio te luisteren. Hij vond het prima dat ik even naar de PC in de bezoekersruimte zou gaan. (ruim een etmaal is bij ons thuis Ziggo uitgevallen. Voor ons dus: geen internet, geen telefoon, geen t.v.). Gelukkig kon ik in het UMC van de PC gebruik maken en bestaan er mobieltjes.
De plastisch chirurg is langs geweest om de schaafwonden op zijn bovenbenen te kijken. Geen infectie.
Volgende week wordt de schuimfolie laag van de wond op zijn borstkas pas verwijderd om te kijken of de bovenbeen-huid aanslaat. Dolf houdt de regie: zelf kan hij de wonden niet zien, maar hij gebaart dat er foto's gemaakt moesten worden.
Een grote stap vooruit:
Aan het eind van de middag is de beademingsbuis verwijderd. Het kan nog wel 2 weken duren, totdat hij weer gewoon praten kan. De buis heeft tussen de stembanden doorgelopen, de stembanden moeten eerst weer de normale plek in gaan nemen.
Dolf was er in ieder geval heel blij mee, dat dat ding verwijderd werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten