Op verzoek van Dolf zorg ik, Marjolein, voorlopig voor zijn blog.
In het algemeen gaat het prima.
Dolf slaapt 's nachts goed en ook op de dag valt hij geregeld in slaap. Dus hij rust goed uit, maar hij heeft ook veel rust nodig.
Momenteel eet hij ook als een dijkwerker: onze (koel-)kast(-en) puilen uit van de calorierijke produkten.
Wel is zijn smaak duidelijk veranderd: hij is weer voorzichtig begonnen met hele slappe koffie (toch wel erg lekker bij de slagroomtaart). En dat terwijl de koffie vroeger niet sterk genoeg kon zijn...
Het gewicht zit alweer boven de 71 kilo.
Dolf heeft ook weinig pijn. Daarom hebben we de 4 x 1.000 paracetamol afgebouwd. Hij slikt nu alleen nog andere pijnstillers (langdurende en kortdurende + snelle werking).
Problematisch blijven: het zweten (drijfnat) en de vermoeidheid en de (spier-)zwakte.
We zijn erg benieuwd naar de bloedwaarden. Het hb (de rode bloedlichaampjes) zou natuurlijk flink gedaald kunnen zijn, waardoor de vermoeidheid enigszins verklaard zou kunnen worden. Dolf wordt maandag opgenomen en de eerste gang (in de rolstoel) is naar het laboratorium. Daar is een spoedloket, waar patiënten met een bloedziekte altijd met voorrang geprikt worden.
Dolf gaat van bed (boven) naar bed (beneden). Soms zit hij even op de bank, ook heeft hij 2x even in de tuin in de zon gezeten. Avondeten doet hij aan tafel.
Uit sommige reacties van mensen maken we op, dat "thuis zijn" blijkbaar gezien wordt als "beter zijn", maar het thuis zijn, moet ingeschat worden als "veiliger" dan in het ziekenhuis (met het oog op virussen/bacteriën).
Hier in huis hebben we Dolf afgeschermd voor de voor hem "gevaarlijke" buitenwereld, zo goed als geïsoleerd. Hij is namelijk nog steeds ziek, zwak en in afwachting van een zware, risicovolle behandeling.
Het is wel heel gezellig om hier met elkaar thuis te zijn en, even te genieten van deze "rustperiode."
Gelukkig nog 1 dag thuis...
In het algemeen gaat het prima.
Dolf slaapt 's nachts goed en ook op de dag valt hij geregeld in slaap. Dus hij rust goed uit, maar hij heeft ook veel rust nodig.
Momenteel eet hij ook als een dijkwerker: onze (koel-)kast(-en) puilen uit van de calorierijke produkten.
Wel is zijn smaak duidelijk veranderd: hij is weer voorzichtig begonnen met hele slappe koffie (toch wel erg lekker bij de slagroomtaart). En dat terwijl de koffie vroeger niet sterk genoeg kon zijn...
Het gewicht zit alweer boven de 71 kilo.
Dolf heeft ook weinig pijn. Daarom hebben we de 4 x 1.000 paracetamol afgebouwd. Hij slikt nu alleen nog andere pijnstillers (langdurende en kortdurende + snelle werking).
Problematisch blijven: het zweten (drijfnat) en de vermoeidheid en de (spier-)zwakte.
We zijn erg benieuwd naar de bloedwaarden. Het hb (de rode bloedlichaampjes) zou natuurlijk flink gedaald kunnen zijn, waardoor de vermoeidheid enigszins verklaard zou kunnen worden. Dolf wordt maandag opgenomen en de eerste gang (in de rolstoel) is naar het laboratorium. Daar is een spoedloket, waar patiënten met een bloedziekte altijd met voorrang geprikt worden.
Dolf gaat van bed (boven) naar bed (beneden). Soms zit hij even op de bank, ook heeft hij 2x even in de tuin in de zon gezeten. Avondeten doet hij aan tafel.
Uit sommige reacties van mensen maken we op, dat "thuis zijn" blijkbaar gezien wordt als "beter zijn", maar het thuis zijn, moet ingeschat worden als "veiliger" dan in het ziekenhuis (met het oog op virussen/bacteriën).
Hier in huis hebben we Dolf afgeschermd voor de voor hem "gevaarlijke" buitenwereld, zo goed als geïsoleerd. Hij is namelijk nog steeds ziek, zwak en in afwachting van een zware, risicovolle behandeling.
Het is wel heel gezellig om hier met elkaar thuis te zijn en, even te genieten van deze "rustperiode."
Gelukkig nog 1 dag thuis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten