Op verzoek van Dolf zorg ik, Marjolein, voorlopig voor zijn blog
Een stijgende lijn...
Op dit moment gaat het weer langzaam maar zeker (???) beter met Dolf. Wat een opluchting!!
Er zijn minder medicijnen nodig voor de bloeddruk.
Hij ademt bijna geheel zelf.
Wel is er nog steeds sprake van verzuring van het lichaam. Doordat Dolf zo ziek is en zo snel ademde, zijn de afvalstoffen niet goed afgevoerd.
Metingen vanochtend half 7:
Hartslag 76 slagen per minuut (en regelmatig!!!)
Bloeddruk 125 - 62 (mag iets hoger...)
Saturatie 99% (tja aan de beademing)
En, last but not least: TEMPERATUUR 36.1 GRADEN
Overige metingen
Rode bloedlichaampjes 5.5.
Bloedplaatjes 5 (gisteren 12) (transfusie volgt).
Leuco's 0.5 (zoals verwacht, want het beenmerg kan pas over 1 of 2 weken gaan werken).
Bloedsuiker 7.8 (dankzij een klein beetje insuline)
Infectie onder controle?
Dolf's temperatuur is spectaculair gedaald naar 36.1 (de hoogst gemeten waarde was 41.7 graden).
We durven er voorzichtig op te hopen, dat de verschillende soorten antibiotica hun werk goed hebben gedaan. De lange infuuslijn was gecontroleerd op infectie, maar hij blijkt gelukkig nog goed te zijn.
Slapend gehouden
Dolf wordt nog steeds in slaap gehouden, een lichte slaap. Als we tegen hem praten, reageert hij soms wel. Zijn ogen gaan op een kiertje open. Als we gerichte vragen stellen, kan hij "antwoorden". Hij kan zijn hoofd een klein stukje bewegen, dus we begrijpen zijn "ja" en "nee". Het kost heel veel energie, dat zie je duidelijk. Gelukkig kon hij aangeven, dat zijn kussen niet lekker lag, dat zijn mond droog was (door de beademing staat je mond de hele tijd op een kiertje open, wat uitdroogt). Met een "lolly-sponsje" kun je dan wat water in zijn mond laten komen.
De eerste keer dat ik vandaag zag, dat hij zijn ogen probeerde open te krijgen, was dat voor mij heel emotioneel. Tijdens de infectie met de streptokokkenbacterie was dat zo'n ongelooflijk belangrijk moment ... Toen was het (na ruim een week) de vraag, of hij nog wel wakker zou worden. Er komen tijdens deze intensive care periode wel heel veel herinneringen boven ... En er komen wel heel veel minder leuke herinneringen bij ...
Zolang Dolf nog aan de beademing blijft en bloeddrukmedicijnen heeft, heeft hij intensieve zorg nodig. We zijn benieuwd, of en wanneer hij weer naar een andere afdeling wordt overgeplaatst. Misschien eerst nog de medium care? Er valt nog weinig over te zeggen. Hij ligt hier nu goed, veilig en vakkundig verpleegd.
Bovendien ligt hij nu al een tijdje op een speciaal matras, dat doorligwonden voorkomt.
Gelukkig wordt Dolf nog slapend gehouden, terwijl de klok verder tikt ....
We gaan richting het moment,dat de stamcellen goed ingenesteld zijn en het voor Dolf zo belangrijke bloed gaan maken. De witte (voor de weerstand), de rode (voor zuurstoftransport) en de bloedplaatjes (voor de stolling).
Na 2 dagen stress, spanning en continu verblijf in het ziekenhuis durven we voorzichtig weer hoop te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten