Telefoontje 7.00 uur:
Dolf heeft redelijk geslapen, op 2 korte periodes na waarin hij toch weer benauwd was en hartritmestoornissen had.
Bloedwaarden
Hb 4.6
Trombo's 10
Leuko's 1,2
Temperatuur iets gestegen 37.7
Middag
Het lijkt prima te gaan. Dolf heeft hele goede momenten. Hij heeft voor het eerst weer even interesse in de tv (aflevering van Buch in de bajes). Maakt een wenkend gebaar naar de krant, leest het regio-gedeelte.
Vraagt naar zijn mobiel (ligt thuis). Wil graag zijn ouders binnenkort op bezoek hebben. Kortom: hij is, ondanks de beademing, toch weer actiever.
Hij heeft trek in (koude) cola, wat meteen geregeld wordt. Weer enkele slokjes door het masker heen... Hij geniet er echt van.
De temperatuur blijft echter schommelen tot aan 38,7...
Zuurstof
Er is geprobeerd iets minder zuurstof te geven, maar Dolf heeft de zuurstof nog heel hard nodig.
De avond
Aan het begin van de avond gaat hij opeens weer achteruit. Benauwd, hoge hartslag, ritme-stoornis.
Dolf gebaart, zwaait met zijn arm, wanhopige blik. De verpleegkundige moet komen. Hij weet duidelijk te maken, dat hij een arts moet spreken. Binnen 5 minuten is de arts er. Dolf's zuurstofmasker wordt even losgemaakt om hem te laten praten. Dolf zegt doodop te zijn, geen vooruitgang te zien, benauwd te zijn, de koorts verschrikkelijk te vinden, dit niet meer zo vol te kunnen houden...
We begrijpen hem allemaal, maar de arts praat hem moed in, benadrukt de verbetering t.o.v. drie dagen geleden, de redelijk goede metingen. In overleg met Dolf worden nu extra medicijnen gegeven om hart rustiger te krijgen, daarnaast oxazepam voor de stress en morfine om wat suffer te worden.....
Na een uurtje heeft het e.e.a. zijn uitwerking: hart rustig, Dolf slaperig.
We laten hem met een rot gevoel achter, weliswaar in goede handen, maar wat een ellende...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten